Page 189 - Ahrweiler Mundart ABC

ste
stecke sticken (Garn); Pfähle in den Boden setzen; dät schteke; woe am
' '
schteke Schteke; auch: Schtekeise n – Stickeisen; spitze Eisenstange für
' ' '
Pfahllöcher.
steckesch stickig; man hört auch schteksesch; ene schtekeje Käle es net jot jelöf
' ' ' '
schtekesch ein stickiger Keller ist nicht gut gelüftet.
stekum sachte; klammheimlich; vorsichtig leise; dea Jöngste hät schteekum
'
schteekum en et Baadewase jepis – der Jüngste hat klammheimlich ... gepinkelt.
' ' ' '
Steefbrode m Stiefbruder; schteefbröde (Mz.); auch: Schteefdo˛o˛chte f – Stieftoch-
' '
Schteefbroode m ter; Schteefkend n – Stiefkind; Schteefmote f – Stiefmutter.
' '
Steefson m Stiefsohn; Schteefsön (Mz.); auch: Schteefmötesche n – Stiefmütter-
' '
Schteefson m chen; schteefmötelesch – stiefmütterlich; Schteefvate m – Stiefvater;
' '
Schteefväte (Mz.).
'
Steff m Stift; Lehrling; Schtefte (Mz.); auch: schtefte – stiften; dät schtefte; hät
' ' '
Schtef m jeschtef; schtefte jo˛o˛n – weglaufen; abhauen; laufen gehen.
' '
Steftekopp m Stiftenkopf; Nagelkopf; Kurzhaarfrisur; Schteftekö˛p (Mz.); Schtefte-
' '
Schtefteko˛p m kö˛p jit et och als Platkö˛p – Stiftenköpfe gibt es auch als Plattkopf
' '
(Nägel).
Steif m Steife; Steifer; ein steifer, ungelenker Kerl; Schteiwe (Mz.); auch:
'
Schteif m schteif – steif; schteiwe Kraar . e; schteifstaats – herausgeputzt; aufge-
' '
takelt.
Steiflädde n Steifleder; steife, im Umgang linkische Person; Schteiflädere (Mz.);
' '
Schteifläde n dat Schteifläde könt s . ech och ens böke!– das Steifleder könnte sich
' ' '
auch mal bücken!
Steip f Steipe; Stütze; Schteipe (Mz.); auch: schteipe – stützen; abstützen; auf-
' '
Schteip f stützen; dou schteips; s . ei schteipten; dät schteipe; hät jeschteip.
' ' '
stell still; schtele Wase jrönden deef – stille Wasser gründen tief; auch:
' ' '
schtel schtelschwaijend – stillschweigend; schtelschwaijend drüve wäk.
' ' '
stelle stellen; aufstellen (opschtäle); schtalt; dät schtäle; hät jeschtalt;
' ' '
schtäle auch: schtele – stillen; stehlen; dou schtils; dät schtele; hät jeschtelt;
' ' ' '
(jeschto˛le); woe am Schtele.
' ' ' '
Stemm f Stimme; Schteme (Mz.); do˛ huete op aimo˛l Schteme – da hörte er auf
' ' ' '
Schtem f einmal Stimmen; auch: schtemp – stimmt; et schtemp net – es stimmt
'
nicht.
Steng n Christine; auch: Schtiin; Tina; Schtiina; de Tant Schtiina ko˛o˛m ö˛f-
'
Schteng n tesch op Besuuch – die Tante Christina kam öfter auf Besuch.
' '
Stenkadores m stinkender Käse (Limburger u.ä.); auch: Schtenkes m – übel riechen-
'
Schtenkadoeres m der Mensch; Stänkerer; Schtenkschtiwel m – Stinkstiefel, (Schimpf-
' ' '
wort); Schtenkmauke f – Stinkfüße; Schtenkääs m – Stinkkäse.
'
stenke stinken; dou schtenks; ea schtonk; s . ei schtonken; dät schtenke; hät
' '
schtenke jeschtonke; auch: schtenkesch – stinkig; übel riechend; beleidigt
' ' '
tuend.
Stenz m naturgedrehter Haselnussknüppel; Wanderstock der Handwerksgesel-
Schtänz m len; Schtänze (Mz.); mät däm Schtänz op Jök – mit dem Wanderstock
'
unterwegs.
187